eenvoudig leven (3)

Heer, ik draag mijn hart niet hoog

mijn ogen steken niet van trots

ik ben niet uit op grootse daden

die mijn krachten te boven gaan

verstild ben ik en gerust

geborgen als een kind bij zijn moeder

zo ben ik als een kind

Psalm 131

Een psalm waarnaar ik vaak mijn toevlucht neem 

als het allemaal niet meer eenvoudig is,

als het leven me net iets te snel gaat, 

als m'n hoofd te vol is met gedachten, 

als er teveel op me afkomt, 

als er zoveel moet. 

Dan dank ik God vanuit de bodem van mijn hart

voor de grenzen die Hij mij gegeven heeft.

Voel ik geen enkele drang om te presteren.

Geef ik mijn 'teveels' aan Hem,

Kom ik tot rust in Zijn aanwezigheid.

Het is goed zo!

's Nachts leg ik mijn jongste aan de borst. 

We vallen dan vaak samen weer in slaap.

Allebei verstild,

allebei gerust,

allebei geborgen!