Welkom

Welkom op deze weblog over zending en thuisfront!

Waarom hier over bloggen? 
In de eerste plaats omdat het mijn hart heeft. Ik ben gefascineerd door de 'dwaasheid' ervan. Mensen die alles loslaten en achterlaten om het heerlijk stralende Licht van het Evangelie van Jezus Christus te brengen op duistere plaatsen.
Mijn geloof is gegroeid door de vele getuigenissen van zendelingen, in boeken geschreven of door hen zelf verteld.
Mijn verlangen is groot om deel uit te maken van dit werk in Gods Koninkrijk, door meeleven, door gebed, door meelezen.
Ik voel een diepe liefde voor al die mensen uit al die landen, die straks verenigd voor Gods troon zullen staan. Daardoor voel ik me met hen verbonden. Ik besef het niet altijd als ik bid, maar ik vind het een heel mooie gedachte dat ik daar niet alleen ben. Dat ik de mensen die 'uitgezonden' zijn en ver weg zijn, dáár kan ontmoeten, is een gedachte die me vervuld van blijdschap.

Maar... mooie woorden misschien, de praktijk is een stuk weerbarstiger. Om een huishouden van 8 personen draaiende te houden, daar zit veel tijd en energie in en dat is het ook helemaal waard! 
Maar er blijft ook een vlammetje branden, en ik weet dat ik niet de enige ben, soms nauwelijks een walmend vlaspitje, een vlammetje van verlangen naar meer gebed voor zendelingen, naar meer bekeerlingen ver weg en dichtbij, naar meer betrokkenheid!
Hoe veel christenen worstelen niet met de vraag of zij geroepen zijn om naar het buitenland te gaan? De vraag naar hoe God leidt is een hot item in deze tijd. 
Zelf mag ik nu leren om op de plek waar God me heeft geplaatst met de mensen die Hij me gegeven heeft, met de dingen die ik te doen heb, met de passies, verlangens en liefde die Hij in mijn hart gelegd heeft, mag ik leren met een rustig hart erop te vertrouwen dat de Geest van God in en door mij heen werkt, dat God me op Zijn manier als een levende steen gebruikt voor Zijn Koninkrijk!
Ik heb gemerkt dat bloggen me helpt om mijn verlangens een plek te geven, om mijn hart brandende te houden... Andrew Murray verwoorde dat mooi in een boekje dat ik eens las, ik heb het niet meer bij de hand, dus helemaal letterlijk staat het er zo niet.

God Zelf is het vuur dat in mijn hart brandt, ik ben zelf verantwoordelijk voor wat ik er in gooi... is het brandbaar? En kan het vuur er lang op blijven branden? Het lezen en bidden van Gods  Woord is absoluut de beste brandstof die er is, maar daarnaast kun je kiezen hoe je je leven invult, welke brandstof je gebruikt.

 Voor mijzelf zal dit schrijven zulk 'brandstof' zijn. Ik hoop en bid dat God het zal gebruiken om het vuur aan te wakkeren en brandende te houden in een ieder die meeleest.