'Ja zéker doen we dat. Jezus is opgestaan uit de dood, dat vieren we!!'
Ik liep naar de keuken en ze kwam bij me staan, ze straalde en zei:
Wij vieren ook Pasen!! Ik geloof dat Jezus echt uit de dood is opgestaan!'
Ik kon mijn oren niet geloven...en of dat nog niet genoeg was, ging ze verder:
'En ik geloof ook dat Jezus op een dag terug zal komen!'
Ik weet dat dit niet heel erg gebruikelijke uitspraken zijn en vroeg hoe ze dat zo zeker wist.
'Ik lees boeken en weet nu dat Jezus opgestaan is uit de dood!'
Nogmaals, haar ogen schitterde, alsof ze nog maar pas tot die ontdekking gekomen was. Iets te voorbarig zei ik: 'maar dan ben je christen!'
nee nee, geen christen op die manier...
Nog een poging: 'geloof je dan ook dat Jezus de zoon van God is?'
'Nee... ik geloof niet in God in de manier van relaties, Vader en Zoon'
We praten nog wat verder, dronken koffie en waren blij elkaar weer eens te zien en tijd voor elkaar te hebben.
Tijdens het praten kwam een paar keer naar voren dat er steeds gelovige mensen op haar pad komen, die getuigden van 'de Heer'. We haalden herinneringen op uit de tijd van de vrouwenochtenden, ze wist zich meer te herinneren dan mij en komt nog altijd verschillende mensen tegen, zo ook een Chinese vrouw, ze had haar verteld dat haar vader in China overal heen gaat om over God te vertellen en dat het soms gevaarlijk is.
Toen ze naar huis was, ik de deur achter haar dicht gedaan had, wist ik wat ik had moeten vragen: 'Weet je ook waarom Jezus is gestorven en is opgestaan? Wat betekent dat voor jou persoonlijk?' Ik schoof deze gedachte gauw van me af, ik weet dat het van iemand komt die me een vreselijk schuldgevoel probeert aan te praten en ik wist ook dat ik gewoon mezelf mocht zijn en ik wist ook dat ik tijdens ons gesprek wel een paar keer het hele gebeuren in Gods handen heb gelegd, omdat ik niet wist wat ik moest zeggen. Wetend dat Hij bij machte is met de kracht van Zijn Heilige Geest door mijn gebrekkige woorden en daden heen te werken. En zo laat ik het bij Hem.
Ik prijs mijn Jezus en belijdt voortaan niet alleen dat Hij is opgestaan, maar:
Jezus, de Zoon van God, mijn Redder en Heer, is opgestaan uit de dood! Halleluja!
Er is vanochtend een zaadje van hoop in mijn hart gepland. Maar ook was ik gerust gesteld, als ik mensen uit het oog verlies, dan geldt dat niet voor God. Hij gaat door met Zijn werk!
Toch moet ik ook steeds denken aan een andere moslimvrouw. Ze kwam regelmatig in onze diensten, maar heb haar de laatste jaren niet meer gezien. Ik besluit ook voor haar te bidden en zou er niet raar van op kijken als ik ze binnenkort tegenkom.
Als ik nu denk aan het boek van Joy Loewen en ik denk aan deze vrouw, dan moet ik bijna huilen. Nooit heb ik er echt goed bij stil gestaan dat het voor moslims vaak een héle lange weg is om de Waarheid te horen, te overdenken en aan te nemen en dat je ook vaak niet eens precies een moment daarvoor kunt aanwijzen en zie nu ook het belang van vriendschap met hen in. Dat is, ook in Gods ogen, waardevol! Zijn hart gaat naar hen uit, Zijn bloed heeft voor hen gevloeid!
Laat niemand denken dat hij/zij nu, na het lezen van een dergelijk boek, een fulltime bediening onder moslims moet beginnen. Dat gaat ook mij niet lukken. Maar misschien heb je al bestaande contacten. Dit boek (van Joy Loewen waar ik in een andere blog over schreef) heeft me in ieder geval geholpen daar weer eens anders naar te kijken.
Ik wens jullie gezegende dagen toe!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.