Naar de markt!

"Als God ons zo'n mooi gebouw geeft, schept dat verwachtingen voor de toekomst.Het lijkt erop, dat Hij grotere plannen met ons heeft, dan we tot dusver zelf konden dromen."

Aldus de direkteur van Stichting Gave, een stichting die zich inzet voor de vluchtelingen in ons land. In april hoopt een nieuw pand geopend te worden door Anne vd Bijl (84, oprichter van Stichting Open Doors).
Ook hij doet een paar uitspraken die er voor zorgen dat ik het artikel in één adem uitlees. Lees met me mee:

'Ik wens Gave toe dat ze de beste worden, maar niet veel groter worden', zegt hij kras, 'dat zou betekenen dat de asielzoekersproblematiek nog altijd toeneemt. Een voorstander van groei ben ik nooit geweest. Wel heb ik altijd gezegd: 'Ik wil de beste zijn, niet de grootste!'

Anne legt uit hoe hij ooit zelf verschillende -bijna zakelijke- afspraken met God maakte over Zijn voorzienigheid.
Toen ik een zendingsopleiding volgde en zeer beperkte fondsen had, maakte ik de volgende afspraak: Als de dag komt dat ik mijn rekeningen niet meer kan betalen, ga ik terug naar de chocoladefabriek waar ik werkte. Zover is het gelukkig nooit gekomen, terwijl ik een slechte fondsenwerver ben. Meerdere keren heb ik geld terug gegeven als ik de motieven niet goed vond. Mijn kant van de afspraak was het afstaan van mijn tienden. En ik zou nooit een nieuwe auto kopen, als ik er voor een ander ook geen een kon kopen. Tweedehands? Nee, nieuw natuurlijk! Ook voor gebouwen heb ik God altijd gevraagd: Heer, geef me nooit een oud kantoor, maar iets moois en functioneels!

Gastvrijheid naar de vreemdeling is een Bijbels gebod. Laten we als Nederlanders eerst maar eens leren contact met hen te maken. Ga maar eens naar de markt, daar barst het altijd van de moslims. Zoek oogcontact en wens hen een goede morgen. Waarschijnlijk ben je de eerste die dat die dag tegen hen zegt; een mooie aanzet tot een gesprekje. Dat geeft misschien weer aanleiding tot Nederlandse les of samen boodschappen doen. Ga niet direct evangeliseren, dan wordt het te vroom, maar help hen!

Veel asielzoekers komen uit de landen waar wij werken. Mooi dat Gave en Open Doors elkaar daarin aanvullen.

Het is zo gemakkelijk om liefde voor je verre naaste te hebben ten koste van liefde voor je naaste in je eigen land. Niet iedereen kan naar landen als Albanië, Nepal of Pakistan. Maar je kunt altijd naar de markt!

Meer lezen kun je in de nieuwsbrief van stichting Gave 'Weergave' of bezoek de website eens: www.gave.nl

In gedachten ga ik terug naar een moment dat ik zelf voor het eerst oog in oog sta met een moslimvrouwtje en haar dochtertje die in onze straat bleken te wonen. Ze kwam uit Indonesië. Het enige woordje wat ze leek te begrijpen was 'moeilijk'. We hielden contact en toen een vrouw uit onze gemeente begon met het organiseren van laagdrempelige vrouwenochtenden, was het niet 'moeilijk' om haar uit te nodigen, ze kwam graag en trouw! Later zei ze steeds: 'Jij was de eerste Nederlandse vrouw met wie ik praatte!'
De vrouwenochtenden zijn gestopt, we zijn zo'n 12 jaar verder, ze is nog steeds moslim en heel af en toe kom ik haar nog tegen en altijd maakt mijn hart een vreugdesprongetje als ik haar zie.
Ik neem me voor weer voor haar te gaan bidden. Het kan toch niet allemaal voor niets geweest zijn?