Reclamefolders

Verbaasd kijk ik uit het raam naar de zoveelste voorbijganger die de reclamefolders, die mijn zoon rondbrengt, meeneemt. Soms rijdt er zelfs iemand langs, die dan stopt en er met een heel pakket vandoor gaat!
Zelfs als de folders een dagje later komen dan normaal, komen, zodra ik buiten ben, de buren naar me toegesneld om te vragen of 'ze' al binnen staan of dat misschien onze zoon 'er' mee gestopt is. Ietwat verbaasd kijk ik ze dan aan, om dan met enige opluchting te constateren dat het 'maar' om de folders gaat!
Zodra één van de kinderen een foldertje in handen krijgt met de o zo gewenste materie, dan hoor ik het komende uur niet anders dan: 'mam, moet u kijken...', 'ojo, dié is vet!', 'jaaaa, dáár ga ik voor sparen!' enz. enz. Meestal kap ik dit voor mijn doen heel bruut na 5 minuten af met een: 'lieverd, ik vind het prima dat jij dat blaadje bekijkt, maar doe het gewoon even zacht voor jezelf!' En met nog een paar opgewonde kreten verminderd de ophef. Het enige krantje waar ik warm voor loop is de allerhande, maar die zit er nooit bij.

Wat is er nu dat aan me knaagt? Ze liggen voor onze deur en Jan en alleman neemt ze mee. Lieve mensen, jullie moesten eens weten, we hebben nog veel meer om weg te geven!! Ik besluit spontaan om uit te gaan delen... Een glimlach en een vriendelijk woordje voor een mevrouw wiens gezicht op onweer staat. Wat vergeving aan een kind dat misschien eigenlijk een pak rammel verdiend. Een opgeruimd huis voor al die lieverds die straks weer thuis komen. Een blij hart dat zich niet boos laat maken door onbenulligheden. Geloof me, ik ben rijk, veel rijker dan ik zelf weet en deze rijkdom gaat alle reclamefolders ver te boven... áls ik toch eens wist wat er allemaal in de schatkamers van Gods Koninkrijk te vinden was! En als ik die sleutel toch niet steeds kwijt raakte... dan kon ik uit gaan delen! Zo zou ik dan het goede woord op de goede tijd tegen de juiste persoon zeggen, dan zou ik genezing en bevrijding uitdelen, dan zou ik een zegen zijn met mijn hart, mijn handen en mijn mond. Mijn voeten zouden ten alle tijden bereid zijn om het heerlijke Evangelie waar dan maar ook te brengen aan hongerige zielen. Ik zou bidden, in stilte of hardop, voor ieder die hier ook maar een stap in ons huis zet.
Wat houd me tegen?
Misschien zijn het wel dezelfde woorden die ik tegen m'n kinderen zeg, waar ik bang voor ben om die te horen: 'Lieverd, ik vind het prima dat jij dat allemaal geloofd, maar doe het gewoon even zacht voor jezelf!'

Ja, je leest het goed... er klinkt wat frustratie door deze blog. Dat komt omdat ik besef hoeveel ik uit te delen heb in deze donkere wereld en het enige wat ze hier gratis af kunnen halen, zijn reclamefolders!! En eigenlijk niemand kijkt naar binnen als ze een foldertje pakken... en ik zit daar maar aan de eettafel met nog een grappig klein meisje dat zo gul is haar lach weg te geven met nog een zwaai erbij ook!

En toch... kan ik deze blog niet afsluiten met al die frustratie. Zo kan ik mezelf en ook jullie niet de week in laten gaan. Het geheim, de waarde van die schatkamer is namelijk nog groter dan ik in eerste instantie vermoeden kon. Er kunnen nog zoveel schatten klaarliggen om uitgedeeld te worden, daar hoef ik me misschien niet zo druk om te maken. Er is iets groter van onschatbare waarde, iets dat niet in woorden uit te drukken is, iets wat alle frustratie over mezelf en over anderen en ja, zélfs over die reclamefolders uit me weghaalt en het Leven door mijn aderen laat vloeien... het Leven dat in en door mij leeft, omdat Het niet anders kan. Niks geen sleutel die je kwijt kunt raken, die grote steen is van het graf weggerold. De dood, het graf kon het Leven, mijn Leven niet tegenhouden, laat staan ik!

This victory march continues till the day
every eye and heart will see Him!