O moeder, ik kan u niet zeggen, ik kan niet beschrijven, hoezeer ik ernaar verlang een zendeling te zijn;
de Bijbelse boodschap te gaan brengen aan arme zondaars, die verloren gaan; te geven en mijzelf te geven voor Hem, die voor mij gestorven is. Ik voel dat ik hiervoor alles op kan geven, iedere afgod, hoe dierbaar ook.
Vorig najaar maakte ik mij zorgen, wond mij op en rekende en puzzelde hoe ik het allemaal moest klaarspelen - maar het had niet het minste resultaat. Maar wanneer nu de Heer de weg vrijmaakt, ook al lijkt alles tegen te zitten, dan verwijdert Hij eerst de ene moeilijkheid en dan de volgende en zegt hiermee heel duidelijk: 'Laat af en weet dat Ik God ben' (Psalm 46:11)... "Ik zal niet op mijn boog vertrouwen, noch zal mijn zwaard mij redden: In God roemen wij de ganse dag!" (Psalm 44:9)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.