En toen was het zomervakantie!
Nog niet voor alle kinderen, maar voor de oudste twee is het toch echt zover. Vanochtend hoefde ik alleen de drie dames naar school te werken. De heren bleven nog een poos boven. Ik dacht dat het wel leuk zou zijn om even te gaan zwemmen met ze. Nog even twijfel ik of ik er over zal beginnen, want als ik het zég moet ik het ook dóen. Zelf vind ik het eigenlijk ook wel een aanlokkelijk plan en al gauw fietsen we richting zwembad. Heerlijk banen zwemmen. Ik ben van plan om het elke week te doen en dat is me nu al twee weken gelukt. Tijdens het zwemmen gaan mijn gedachten zomaar ongevraagd richting Bram Ladage… én ook denk ik terug aan de tijd dat ik kind was. Dan liep ik met m’n moeder over de markt en werd ik getrakteerd op een patatje mèt bij Bram, wat genoot ik daar van! Of we waren lekker weg geweest, naar de Kralingse Plas of ergens op visite en als het warm was, reden we nog langs de beste ijssalon van Rotterdam om het lekkerste ijsje ooit te verorberen. Maar zelf doe ik het eigenlijk nooit. Als we naar Zuidplein gaan om wat dingen te kopen, gebeurt het zelden dat we tot slot een ijsje kopen en al helemaal geen patatje. Hoe dat er zo uitgesleten is weet ik niet. En terwijl ik zo in dat water heen en weer zwem zegt Rob, alsof hij mijn gedachten weet: ‘Ik heb nu zo’n trek ik patat!’ (Het lijkt wel héél erfelijk te zijn!) Als we weer buiten staan sta ik in dubio. Zal ik me laten leiden door mijn ratio, we eten morgenavond waarschijnlijk al patat en het is ook zonde van al die 40 banen die ik heb gezwommen… Ik laat me niet vaak leiden door mijn verstand, maar in deze gevallen bijna altijd. Hoog tijd dus om daar eens van af te wijken en te kiezen voor een gezellige, uitbundige start van de vakantie samen met mijn twee grote zonen. En daar staan we dan met een zak Bram, heerlijk te smullen.
We fietsen weer naar huis. We zijn een uurtje thuis en Harry vraagt: ‘Gaan we morgen weer zwemmen?’ Nou nee, laten we dat nou maar niet doen.
Nog niet voor alle kinderen, maar voor de oudste twee is het toch echt zover. Vanochtend hoefde ik alleen de drie dames naar school te werken. De heren bleven nog een poos boven. Ik dacht dat het wel leuk zou zijn om even te gaan zwemmen met ze. Nog even twijfel ik of ik er over zal beginnen, want als ik het zég moet ik het ook dóen. Zelf vind ik het eigenlijk ook wel een aanlokkelijk plan en al gauw fietsen we richting zwembad. Heerlijk banen zwemmen. Ik ben van plan om het elke week te doen en dat is me nu al twee weken gelukt. Tijdens het zwemmen gaan mijn gedachten zomaar ongevraagd richting Bram Ladage… én ook denk ik terug aan de tijd dat ik kind was. Dan liep ik met m’n moeder over de markt en werd ik getrakteerd op een patatje mèt bij Bram, wat genoot ik daar van! Of we waren lekker weg geweest, naar de Kralingse Plas of ergens op visite en als het warm was, reden we nog langs de beste ijssalon van Rotterdam om het lekkerste ijsje ooit te verorberen. Maar zelf doe ik het eigenlijk nooit. Als we naar Zuidplein gaan om wat dingen te kopen, gebeurt het zelden dat we tot slot een ijsje kopen en al helemaal geen patatje. Hoe dat er zo uitgesleten is weet ik niet. En terwijl ik zo in dat water heen en weer zwem zegt Rob, alsof hij mijn gedachten weet: ‘Ik heb nu zo’n trek ik patat!’ (Het lijkt wel héél erfelijk te zijn!) Als we weer buiten staan sta ik in dubio. Zal ik me laten leiden door mijn ratio, we eten morgenavond waarschijnlijk al patat en het is ook zonde van al die 40 banen die ik heb gezwommen… Ik laat me niet vaak leiden door mijn verstand, maar in deze gevallen bijna altijd. Hoog tijd dus om daar eens van af te wijken en te kiezen voor een gezellige, uitbundige start van de vakantie samen met mijn twee grote zonen. En daar staan we dan met een zak Bram, heerlijk te smullen.
We fietsen weer naar huis. We zijn een uurtje thuis en Harry vraagt: ‘Gaan we morgen weer zwemmen?’ Nou nee, laten we dat nou maar niet doen.
Maar ik heb wel een voldaan gevoel. Ik heb mijn jongens
vandaag een mooie, fijne, gezellige, leuke herinnering bezorgd. Dat er nog maar
vele mogen volgen!J
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.