Het weekend is weer voorbij, een nieuwe week is weer begonnen. Niet alleen buiten, maar ook in mijn hart is de Zon weer gaan schijnen, na het lezen van een prachtige tekst in Leviticus (dacht ik). Daar staat dat de hogepriester zijn kleren niet mocht scheuren en zijn haar en baard niet mocht laten groeien! Dat deden ze vroeger als er gerouwd werd of als men berouw had… en als ik probeer te bedenken welke gemoedstoestand daarbij hoort, dan komt het woord ‘wanhopig’ bij me op. De situatie is zó ernstig dat er geen hoop meer kan zijn, einde verhaal…
En nu deze tekst, die heen wijst naar Christus als Hogepriester, die meer dan 2000 jaar geleden met álle zonden en tekortkomingen en ziekten en dood heeft afgerekend! Daarom mocht de hogepriester zijn kleren niet scheuren alsof er geen hoop meer zou zijn. Er is namelijk áltijd hoop, in elke situatie, in elke pijn, in elke moeilijkheid! Omdat Jezus Overwinnaar is! En als ik dat probeer toe te passen op mezelf, dan komt toch allereerst de opvoeding van ons zestal bij me op. Wat kun je er soms een puinhoop van maken en wat schiet je hierin te kort en maak je soms met alle goede bedoelingen alles alleen maar erger… mijn hart huilt soms als ik geconfronteerd wordt met de fouten die ik maak. En soms houd ik m’n hart vast en bekruipt me een angstig gevoel als ik zie in welke wereld onze kinderen opgroeien. Is er nog wel een kans dat ze écht op een gezonde manier volwassen worden en als kinderen van God leven?
Wanhoop… weet ik wel wat dat is? Ik denk eerlijk gezegd van niet, maar het komt soms griezelig dichtbij. Als je je door deze zichtbare feiten zou laten leiden, zou je in een mum van tijd depressief genoemd worden. Als je je door deze gevoelens zou laten leiden, ja, dan kan ik me het moment voorstellen dat je je kleren pakt en ze scheurt, dat je met je handen in je haar zit en je je ondergedompeld voelt in stof en as.
Maar Godzijdank! Al in het oude testament klinkt de oproep om dit niet te doen, om niet alle hoop te verliezen, om niet te wanhopen. Jezus heeft afgedaan met al deze ellende en is bovendien opgestaan uit de dood, heeft ook deze vijand verslagen! Het is alsof ik bij elke tegenslag van buitenaf, bij elk zondebesef van binnenuit de keus mag maken en mag zeggen: ‘nee, ik wéiger om hierom te gaan wanhopen, ik weiger de moed te verliezen, ik weiger om af te gaan op het zichtbare… want Jezus Christus heeft hier voor geleden, is hiervoor gestorven… er is wel dégelijk HOOP!’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.